Jedną z ciekawszych postaci wywodzących się ze środowiska kieleckiej inteligencji przełomu XIX i XX wieku był Władysław Huět, artysta i nauczyciel w kieleckiej Szkole Handlowej Męskiej. Pochodził z rodziny francuskich uchodźców związanych z obozem protestanckim. Uczył się rysunku i malarstwa w Monachium, należał do całkiem sporego grona artystów wywodzących się z Kielc i w Kielcach tworzących. Wśród nich można wymienić m.in. Wincentego Skuczyńskiego, Henryka Czarneckiego, Zdzisława Lenartowicza, Andrzeja Dworaka. Wielu z tych kieleckich adeptów sztuki zostało nauczycielami szkół średnich w Kielcach, niektórzy malowali obrazy dla kieleckich i okolicznych parafii bądź zajmowali się konserwacją kościołów.

Podobnie stało się z Huětem, który rozpoczął swoją karierę nauczycielską w Kielcach w roku 1905. Tuż po uzyskaniu pozwolenia przez społeczny komitet z prezesem Bolesławem Markowskim (późniejszym wiceministrem Skarbu w Polsce międzywojennej), na otwarcie szkoły o charakterze zawodowym, rozpoczęto budowę gmachu Miejskiej Szkoły Handlowej, w której Huět został nauczycielem języka francuskiego i rysunku. Pamiętać trzeba, że był to jeden z pierwszych zakładów naukowych w Kielcach z językiem wykładowym polskim. W początkach istnienia II Rzeczypospolitej Władysław Huět był opiekunem drużyny harcerskiej im. Dionizego Czachowskiego w szkole, którą przemianowano na Państwowe Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego.

Jakie były Kielce w tamtym trudnym okresie przed I wojną? To niezbyt wielkie miasto gubernialne z garnizonem wojsk rosyjskich, mniejszościami narodowymi – żydowską, rosyjską i niemiecką. Kielce liczyły trochę ponad trzydzieści pięć tysięcy mieszkańców, z czego 1/3 stanowiła społeczność żydowska.  Siedziba gubernatora mieściła się w dawnym pałacu biskupów krakowskich, koszary przy ul. Prostej. W mieście było kilka kościołów katolickich, dwie cerkwie, kościół ewangelicki oraz synagoga. Przed I wojną światową powstało niewiele reprezentacyjnych gmachów, spośród których wymienić należy takie jak np. budynek Banku Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego czy Hotel Versal,  Ulice Kielc były brukowane, ale tylko w centrum miasta.

W perspektywie ulicy Konstantego widać było budynek stacji kolejowej, a przy torach powstało na przełomie wieków kilka zakładów przemysłowych produkujących wyroby metalowe, drewniane, artykuły spożywcze itd.
W tym środowisku rozwoju przestrzennego i architektury, willa Huěta, zbudowana według jego własnego projektu, w stylu neorenesansowym, wyróżniała się spośród innych budowli mieszczańskich powstałych przed Wielką Wojną.  Powstała z pasji, być może wpływ na jej kształt miało pochodzenie właściciela, a nawiązanie do wzorców francuskich stało się niezaprzeczalnie jej atutem.

Władysław Huět zmarł 13 maja 1923 roku w wieku zaledwie 54 lat. Kielecka prasa donosiła, ze w osobie zmarłego kieleckie gimnazjum im. Jana Śniadeckiego straciło „dzielnego współpracownika, przyjaciela i wychowawcę, społeczeństwo dobrego obywatela, a grono nauczycielskie najlepszego kolegę i współtowarzysza pracy”. Jego żona Helena z Niedźwieckich zmarła w 1935 roku i pochowana została u boku męża, na Starym Cmentarzu w Kielcach.

Jan Główka
Muzeum Historii Kielc